C Quero soñar cun mañá

Quero soñar cun mañá

onde os ventos grises

non me pesen,

nin me nubren

os ollos,

nin me agochen

os días claros,

nin escurezan as forzas

para loitar

por un renacer esperanzado.

Canto camiñando,

mirando sempre

cara adiante,

porque a canción

é compañeira

de penas e alegrías.

Son quen son,

e o medo

non me vai abanear

o universo,

porque, pouco a pouco,

e coas miñas mans

vou obrando o meu destino.

Pensando en amigos/as ben queridos.

Música de :Jazzaria_-_Antidote

 

O alleado, Manuel María

O alleado
Son un bilingüista
moi apaixonado,
un colonialista
ben colonizado.
Teño lingua nai,
e unha lingua pai
e unha lingua filla
que me marabilla.
... ... ... ... ... ...
Son un alleado
fino e progresista
ben domesticado.
¡Son un castrapista
como está mandado!

Poema: Manuel María
Autoría: Música, Miguel Varela   Intérprete/s: María Manuela  



 

C Cando nos impoñen o ruído

Cando nos impoñen 
o ruído e a mentira 
acocha as razóns.

Queda a confusión,
a subsistencia,
o suor desesperado,
a necesidade 
de consumos
tristes, urxentes.

E piden fe,
e piden o voto cego,
e piden desesperanzas
camufladas de esperanzas,
e compran favores 
con cartos alleos,
e collen fondos públicos 
para petos privados,
e non hai para sandar,
para ensinar,
para comer,
para o lecer,
para apagalo lume,
e non hai tempo
para aprender,
para o pracer.

E a mentira repetida 
parece verdade.

E o ruído non deixa oír,
enmascara e confunde
a realidade.

É preciso rachar as máscaras,
escoitar a natureza,
e as voces amigas,
e buscar as harmonías,
e vivir no propio corpo.

Música: Luvas Verdes

 

C Rescatando soños I

Rescatando soños I

Soños dun tempo mozo
que se alimentan de palabras,
de espazos,
de arrecendos,
de cores.
 
Onde habitan os arroios
máis amorosos,
e as verbas ditas, 
lidas aquí e a cola,
algunhas viñan do olimpo grego,
outras dos contos da lareira,
tamén do cinema paradiso.
 
Os soños tamén habitaban
no vivir pegado ao terrón,
e ás tardes aburridas
de andar co gando,
e as fuxidas a tempos,
amores e espazos desexados.
 
É preciso vivir os soños
para que poidan ser realidade,
e poder certificar que estamos vivos.

Música: Emilio Cao 

Se queres escoitar pincha aquí

C As persoas que naceron de nos, non son nosas

As persoas que naceron de nos 
non son nosas.

Son fillas e fillos
de si mesmos
e da natureza. 

Inda que as pariras
a nai foi a natureza.

Aínda que  deixes 
a vida ao seu carón
non che pertencen.

Podes cubrilos 
da túa tenrura,
do teu amor,
pero os seus 
pensamentos nacen sos.

Podes acochar os seus corpos,
pero non podes ver 
os seus soños
porque eles
viven nun mañá afastado,
inaprensible.

Viñeron do río da natureza
e nel seguiran
e só podemos ver, de lonxe,
uns poucos avatares
que os levaran 
aos mares infindos.

Para esta singradura 
so podemos prestar bateis 
feitos por nos
que lles sirvan para chegar 
aos seus propios veleiros,
e que novos ventos 
os leven a mil portos descoñecidos.

Música: Joy (ft. unreal_dm, Highland Serenade, Steven Dennis)

C Espero a túa chegada

Espero a túa chegada
coma augas 
mornas de abril.

Espero a túa chegada
para recoller
pétalos de camelia branca,
e facer con eles
arcos da vella
de mil cores.

Espero a túa chegada
para pintar as augas
de cores transparentes.

Espero a túa chegada
para mostrarche
a cara que te desexou
ate morrer,
e as mans que aloumiñaron
os teus sentidos,
e os ollos que te viron
mais aló dos soños.

Espero a túa chegada
para cubrirte
de tenruras infinitas
que me desbordan.

Espero a túa chegada
para que poidas pintar
un mundo cheo de
de razóns libres.

Para escoitar pincha aquí

C É preciso rescatar os soños

Un claro de Lúa 
rescata vellos
soños esvaídos no tempo, 
e moi pouco a pouco
volveron a atopar un oco
nunha esquina do silencio,
e da necesidade
de sentir a propia existencia,
e volven a alimentar
o sentido de cada día.

Música: Nalua