Rescatando soños I
Soños dun tempo mozo
que se alimentan de palabras,
de espazos,
de arrecendos,
de cores.
Onde habitan os arroios
máis amorosos,
e as verbas ditas,
lidas aquí e a cola,
algunhas viñan do olimpo grego,
outras dos contos da lareira,
tamén do cinema paradiso.
Os soños tamén habitaban
no vivir pegado ao terrón,
e ás tardes aburridas
de andar co gando,
e as fuxidas a tempos,
amores e espazos desexados.
É preciso vivir os soños
para que poidan ser realidade,
e poder certificar que estamos vivos.
Música: Emilio Cao
Se queres escoitar pincha aquí
Ningún comentario:
Publicar un comentario